CRIATURAS FEITAS A MAN PARA ENCHER OS TEUS SOÑOS. os.lanuxos@gmail.com @TendaLanuxos
Son a que chega sen hora,pero sempre chegará,polo buraco do sonocando máis quentiño estás.Ou pola porta entreabertacando o vento está a bruar:podes facer conxeturas,mais nunca adiviñarás.Esta é a gracia do asunto:ninguén pasa sen xogar,todos estades rodandoata que eu mande parar.Comandante arrepianteson dos diaños do mal,O medo é o meu estandarte,Miña espada, a enfermidá.Eu vos obrigo a liscar,a deixar todo e a todos,non hai quen de me burlar,aínda te agoches nun tobo.Co sorriso descarnadoe desbocado gallopar,comando o camiño de ida,que o de volta non o hai.
Aguzo a miña gadañano cumios altos dos montespra que oias rinchar a chaira:chas-chis-chas de negra sorte.
Son a que son, non hai máis;pero porque eu existoaprendestes a saboreara tromba dun so instante,dun orgasmo que se vaie que ignorades se outroraides poder desfrutar.
Son a que chega sen hora,
ResponderEliminarpero sempre chegará,
polo buraco do sono
cando máis quentiño estás.
Ou pola porta entreaberta
cando o vento está a bruar:
podes facer conxeturas,
mais nunca adiviñarás.
Esta é a gracia do asunto:
ninguén pasa sen xogar,
todos estades rodando
ata que eu mande parar.
Comandante arrepiante
son dos diaños do mal,
O medo é o meu estandarte,
Miña espada, a enfermidá.
Eu vos obrigo a liscar,
a deixar todo e a todos,
non hai quen de me burlar,
aínda te agoches nun tobo.
Co sorriso descarnado
e desbocado gallopar,
comando o camiño de ida,
que o de volta non o hai.
Aguzo a miña gadaña
ResponderEliminarno cumios altos dos montes
pra que oias rinchar a chaira:
chas-chis-chas de negra sorte.
Son a que son,
ResponderEliminarnon hai máis;
pero porque eu existo
aprendestes a saborear
a tromba dun so instante,
dun orgasmo que se vai
e que ignorades se outrora
ides poder desfrutar.