A meiga loira voaba tola
riba das casas apiñadas,
encol dos gatos namorados
e sobre os atascos matinais.
A bruxa dourada ría
diante do espello cóncavo
que nos fai ananos
e diante da fervenza do río
que nos nubra a realidade.
A feiticeira marela sacaba
do seu chapeu de pico,
caramelos de argumentos,
coellos ou consellos,
así como algún rato
educado en bibliotecas.
A balura roiba non era
nin sabia nin astuta,
non tiña poderes nin artes,
pero voaba libre i era
a envexa de tódolos demais.
No hay comentarios:
Publicar un comentario