Faltriqueiras murchas, baldeiras huchas;
vampiros bancarios e chuchacartos.
Ladróns desfiuzadores de vivendas,
de soños, de ilusións e de carteiras.
Brokers de maletín: rapiñas carroñeiras.
Políticos mercados ca nosa puta pasta,
que decretan mil e unha noxentas artimañas,
ata ter que ó Capital venderlle a ialma.
Xurro enxurrado, traballo a destallo;
pensións polas nubes, vellez ó carallo.
Activos tóxicos, opas hostís,
hipotecas vómito, rafting companies.
Pecañenta lingua de mal Parlamento
lambendo nas bragas do grande burdel,
mentres ve estoupar o orbe enteiro
e aturuxan Rajoy canda Merkel.
Tufo dos altos contratos blindados,
a xofre cheiran conselleiros, notarios,
caspa de xuíz, baba mesta de alguacil,
e tódolos presidentes do puto FMI,
tanto os xa vidos como os por vir.
Forzas do Ibex, Eurostock, barril Brent!,
fóra do meu camiño e do meu niño!
Rameiras de mercado e de parquet!,
fóra do meu porquiño no San Martiño!
Porque non quero xuros polo conxuro,
nin imposto que grave o calostro,
nin SGAE de merda que estrague as festas,
nin Gayoso que nos mexe no lombo,
nin Méndez que nos caghe na frente,
e sigamos a dicer que xa chove de vez
nesta terra mol do derradeiro solpor.
Neste ano que se cumpren corenta e catro
do primeiro conxuro de queimada pronunciado,
alá por Vigo e polo mestre Avalo,
nesta xornada de Todos os Santos
imos tentar por unha vez de renovalo
esconxurando ó novo e fedorento diaño,
que non é outro que: Don Carto.
Chámese xuro, stock opcion, interés,
só vos chero polo voso parné,
i heivos honrar así ghastés.
E cando vos chuche a médula,
heivos tronchar coma pau sec.
No hay comentarios:
Publicar un comentario