CABASEIRAS

 

Hórreo, piorno, cabazo ou celeiro,

noutrora templo do pan, pío graneiro,

da cruz ate o bico, a deus máis ao demo

louvabas á mesa e pagabas os diezmos.

De pedra esculpido por rexos canteiros,

falabas coas verbas de arxinas segredos;

ou feito a machado dos bos carpinteiros,

mataches por séculos o medo famento.

Mais hoxe te laias baldeiro e senlleiro,

non tes + contido que a burla do vento

que raña con saña os baldíos esteos,

a nada dos ermos terreos galegos.

Onde está o maxín dos pobos labregos?

Buscando en contedores só os restos 

que rexeitan os ricos farturentos

nas urbes do gran desafiuzamento.

Non precisas + que o que tes ben perto:

a auga, o sol, a terra e o ceo,

para seguir loitando polo teu pelexo

e honrar a memoria dos teus antergos.

Hórreo, piorno, cabazo ou celeiro,

heite encher de novo e has morrer ergueito.

Sabela Latas