Aí a tedes, a supernai que acocha, case ocultando baixo o seu voluminoso corpo, dous gromos ben feitucos: os seus raións. É unha imaxe moi habitual nos nosos montes, nosas leiras, ata nas nosas estradas, pois a familia medrou en Galicia bastante nos últimos anos, de feito que algúns falan de estragos a cotío nas terras de labranza. Mais, miña xoia, que poden faler eles, tan fermosos, mais que se alimentaren?
No hay comentarios:
Publicar un comentario