Dicían as lendas que precisamente eses depurados movementos hipnóticos da tarántula cazando foron a base para que humanos italianos do sul remedáranos cun baile festeiro e bulinte que lembra á temible e mortal araña-lobo e aínda disque cura a tolemia que produce a súa picadura. Outros contos dicían por contra, que o veleno inxectado na mordida é o que provoca sacudidas nos corpos das vítimas, semellantes a unha danza nervosa e sen acougo.
A Lanuxa todas as lerias lle parecían de marabilla, ata que un bo día bailou tanto e tan ledo para intentar subxugar a unha cascuda gorda e seguramente saborosa, que rematou facéndose un nó de oito cabos que nin sequera puido desfacer baixo a atenta mirada dos seus catro ollos. Tivo que fuxir a saltos ben avergoñada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario